Dla Nadleśnictwa Międzyrzecz minione „tak suche” lato, stało się przyczyną wielu niekorzystnych zmian w drzewostanach. Ze wstępnych informacji wynika, że jest bardzo źle! Jeżeli warunki klimatyczne nie ulegną zmianie, Międzyrzeckie lasy czekają trudne czasy na skutek postępujących nieodwracalnych zmian.

Jako zasadnicze przyczyny wzrostu zagrożenia drzewostanów należy wskazać:

• osłabienie wskutek podtopień w 2017 roku,
• skutek przejścia huraganu „Ksawery” w 2017 roku (drzewostany Św, So),
• osłabienie wskutek suszy i wysokich temperatur w latach 2018-2020, które zapewniają odpowiednie warunki sprzyjające rozrodowi korników,
• dodatkowe czynniki osłabiające kondycję drzew (jemioła rozpierzchła, grzyby itp.).

We wrześniu bieżącego roku służby terenowe policzyły drzewa, które wymagają interwencji. W efekcie przeprowadzonej inwentaryzacji okazało się, że w naszych lasach mamy aż 18 000 m3 posuszu, głównie sosnowego.


Szczegółowej oceny sytuacji w naszych lasach dokonała komisja w dniu 09.10.2020 r., składająca się z Przedstawicieli Zespołu Ochrony Lasu w Szczecinku oraz Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Szczecinie. Na spotkaniu oceniono stan obecny i określono przyczyny postępującego zamierania drzewostanów na terenie nadleśnictwa.





Zaobserwowano, że najmniej odporne na długotrwałą suszę są sosny rosnące na żyźniejszych (bogatszych) siedliskach. Sosny rosnące w „uboższych” warunkach lepiej znoszą niekorzystne warunki pogodowe związane z brakiem wody.

Obowiązkiem leśnika jest dbanie o właściwy stan sanitarny drzewostanów. Ważnym zadaniem w tym zakresie dla leśników jest ciągłe usuwanie złomów, wywrotów oraz drzew silnie osłabionych. Służby terenowe na bieżąco wyszukują drzewa zagrażające bezpieczeństwu publicznemu oraz miejsca gdzie są one zasiedlone przez owady w ilościach, zagrażających trwałości całych kompleksów leśnych. Szybka ocena, odpowiednie działanie poprzez ich usunięcie i wywóz w odpowiednim terminie to obecnie jedyna pewna metoda walki. Ponadto pozostałości w postaci wierzchołków, gałęzi i opadłej kory należy palić, rozdrabniać lub zakopywać by uniemożliwić wylot chrząszczy.


Zamieranie sosny w Nadleśnictwie Międzyrzecz jest przykładem wieloczynnikowego procesu chorobowego, w którym można wyróżnić czynniki inicjujące (susza), grupę czynników współuczestniczących (patogeny koron, jemioła) oraz dobijające (smolik drągowinowiec, kornik ostrozębny i przypłaszczek granatek). Niestety, skala osłabienia drzewostanów sosnowych wynikająca z niedoboru wody i stałego występowania tzw. kompleksu posuchy jest duża, a prawdopodobieństwo dalszego pogłębiania i nasilania się procesu ich zamierania jest bardzo wysokie.