Nadleśnictwo Międzyrzecz wg „Regionalizacji przyrodniczo-leśnej 2010" położone jest w III Krainie Wielkopolsko-Pomorskiej, Mezoregionie: Puszczy Noteckiej (17), Pojezierza Łagowskiego (21) i Równiny Nowotomyskiej (23).
Cały obszar Nadleśnictwa położony jest na obszarze nizinnym. Zgodnie z „Instrukcją urządzania lasu”, kryteria morfometryczne i typy rzeźby występujące na obszarze nadleśnictwa przedstawiają się następująco:

• teren równy, prawie zupełnie poziomy, gdzie deniwelacje o kilkustopniowych spadkach nie przekraczają 5 m,
• teren falisty, którego deniwelacje nie przekraczają 12-15 m i tworzą wzniesienia i obniżenia o małych nachyleniach do 5 stopni,
• teren pagórkowaty, którego wyniosłości tworzą pagórki, wały i garby o wysokości względnej do 20-25 m i znacznym nachyleniu stoków od ok. 6 do ok. 30 stopni oraz niewielkich odstępach między kulminacjami.

Obręb Międzyrzecz jest zróżnicowany pod względem ukształtowania terenu i należy do terenów falistych. Średnia wysokość bezwzględna na obrębie Międzyrzecz wynosi około 80-85 m n.p.m., a powierzchnia terenu opada w kierunku północnym i północno-wschodnim. W południowo-wschodniej części występują głębokie rynny jeziorne i dolinki, zajęte przez lokalne cieki, ponadto występują tu również wały i wypiętrzenia w postaci kemów i ozów. Część środkowa obrębu, szczególnie na południe i na północ od Gorzycy, charakteryzuje się spokojnym i płaskim ukształtowaniem terenu, ze średnią wysokością 55-60 m n.p.m. Obszary leśne leżące od Bledzewa do Kęszycy i na zachód od tej linii należą do najbardziej urzeźbionych, występują tu liczne jeziora i cieki płynące w głębokich dolinach, a względne różnice wysokości dochodzą do 25, a nawet 30m. obszar ten zalicza się do terenów pagórkowatych.
Obręb Białe Łąki charakteryzuje się mało urozmaiconą rzeźbą terenu. Przeciętna wysokość kształtuje się w granicach 55-65 m n.p.m. powierzchnia terenu na całym obrębie łagodnie opada w kierunku z południa ku północy. Wyjątkiem jest obszar wokół Kalska, który wyraźnie opada w kierunku południowo-zachodnim, w stronę niecki międzyrzeckiej. Większa część obrębu to dość płaskie tereny równiny sandrowskiej rozpościerające się od północy do Rokitna, Popowa, aż po okolice Gorzycy, o wysokości około 60 m n.p.m. Wyjątkiem są pojedyncze wyniesienia, np. koło Chełmska, dochodzące do 107 m n.p.m. oraz lokalne tereny faliste pomiędzy Twierdzielewem, Rokitnem i Kalskiem lub na północ od Świętego Wojciecha do Jeziora Głębokiego.

Na terenie nadleśnictwie dominują gleby rdzawe – 73,6%, z pozostałych większy udział mają arenosole - 8,1% i gleby bielicowe – 5,6% .
Dominującymi typami siedliskowymi (według  panujących w wydzieleniach leśnych) w Nadleśnictwie są: bór mieszany świeży – 41,30 %, bór świeży – 27,72%, las mieszany świeży - 22,56%.
Przeważają siedliska borowe – 69,03 %, siedliska lasowe stanowią – 28 %, udział Ol wynosi 1,39 %, OlJ – 1,20%, LŁ 0,38%.

Głównym gatunkiem tworzącym drzewostany w Nadleśnictwie jest sosna, która zajmuje  90,58%  powierzchni  leśnej. Większe znaczenie gospodarcze mają także buk, dąb, olsza. Panujące gatunki iglaste zajmują 91,27% powierzchni Nadleśnictwa, a liściaste  8,73%.
Udział powierzchniowy gatunków panujących

Wskaźniki gospodarki leśnej w Nadleśnictwie Międzyrzecz:

• lesistość – 47%
• przeciętna zasobność – 319 m3/ha
• przeciętny przyrost miąższości drzewostanu 7,60m3/ha/rok
• przeciętny wiek – 61 lat